بررسی تأثیر استفاده از نشانگر لیزری بر میزان خطاهای تکنیکی دانشجویان حین تهیه رادیوگرافی های داخل دهانی

زمینه و هدف: با توجه به نگرانی از خطا های تکنیکی در رادیوگرافی های داخل دهانی و گزارش هایی مبنی بر تأثیر مثبت نشانگر لیزری اشعه مرکزی بر میزان خطا های تکنیکی دانشجویان و کاستی های تحقیقات قبلی و به منظور تعیین تأثیر استفاده و عدم استفاده از نشانگر لیزری در خطا های تکنیکی، این پژوهش در بخش رادیولوژی دانشکده دندانپزشکی واحد تهران در سال 92 انجام پذیرفت. روش بررسی: پژوهش حاضر یک پژوهش clinical trials بود که در بخش رادیولوژی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد واحد تهران توسط دو گروه 40 نفره دانشجو که در حال گذراندن درس عملی رادیولوژی 1 بودند انجام شد. دانشجویان به دو گروه مداخله و مقایسه تقسیم بندی شدند. گروه مداخله با نشانگر لیزری و گروه مقایسه بدون نشانگر لیزری تمرین کردند و در آخر از هر دو گروه بدون استفاده از نشانگر آزمون گرفته شد. به طور کلی560 کلیشه تهیه شد. فیلم ها از نظر وجود خطاهای تکنیکی و کیفیت بررسی شدند و یافته ها با استفاده از آنالیز آماری  chi-squareو mann-whitneyدرسطح معنی داری 05/0=α مقایسه شدند. یافته ها: در این بررسی با استفاده از تیوب رادیوگرافی با و بدون نشانگر لیزری اشعه مرکزی، خطاهای کن کات((cone cut (001/0>p) همپوشانی تصویرoverlap)) (001/0>p) اختلاف معنی داری نشان دادند. در بررسی کیفیت(عالی، قابل اقماض و نیاز به تکرار)، فیلم های تهیه شده با استفاده از دو روش فوق اختلاف معنی داری داشتند (03/0=p). نتیجه گیری: استفاده از نشانگر لیزری اشعه مرکزی باعث سهولت یادگیری دانشجویان مبتدی در تنظیم اشعه مرکزی وکاهش اشکالات تکنیکی خطاهای کن کات ((cone cut و همپوشانی تصویر((overlap می شود و نیاز به تکرار رادیوگرافی ها کاهش می یابد.